ΣΚΟΥΡΙΑ - ΕΝΑΣ ΥΠΟΥΛΟΣ ΕΧΘΡΟΣ

ΣΚΟΥΡΙΑ - ΕΝΑΣ ΥΠΟΥΛΟΣ ΕΧΘΡΌΣ

Οι διαβρώσεις από σκουριά στο αμάξωμα των αυτοκινήτων αποτελούν σήμερα μία από τις πλέον συχνές και επικίνδυνες βλάβες. Πρόκειται γιά μία φθορά - βλάβη που είναι ανάλογη με την ηλικία του αυτοκινήτου.

Με τον όρο διάβρωση εννοούμε μία χημική προσβολή του ενός μεταλικού υλικού με αποτέλεσμα την αλοίωση της σύστασής του και την βαθμιαία επιδείνωση των μηχανικών του ιδιοτήτων που ξεκινά από την επιφάνειά του. Διακρίνουμε δύο είδη διάβρωσης, την χημική και την ηλεκτροχημική.

Προβλήματα διάβρωσης συναντάμε στα αμαξώματα από χάλυβα. Όσα κατασκευάζονται από αλουμίνιο ή πλαστικό δεν έχουν προβλήματα διάβρωσης. Τα πλαστικά δεν οξειδώνονται. Το αλουμίνιο διαβρώνεται μεν αλλά επιφανειακά, σχηματίζοντας μία λεπτή επίστρωση πάχους 0,001 μm που βαθμιαία αυξάνει στα 0,009 μm και προστατεύει το μέταλο που βρίσκεται από κάτω.

Τα είδη της διάβρωσης είναι δύο, χημική και ηλεκτροχημική. Στην περίπτωση των αμαξωμάτων μας απασχολεί η δεύτερη.

Όλα τα μέταλλα κατατάσσονται σε μία ηλεκτροχημική σειρά ανάλογα με το κανονικό δυναμικό αναγωγής ή οξείδωσης. Ηλεκτροχημική διάβρωση συμβαίνει όταν δύο μέταλα με διαφορετικό κανονικό δυναμικό αναγωγής έλθουν σε επαφή μέσω ενός ηλεκτρολύτη.

Από την δημιουργούμενη διαφορά δυναμικού προκείπτει ηλεκτρικό ρεύμα (ροή ηλεκτρονίων) από το μέταλο με αρνητικό κανονικό δυναμικό αναγωγής (άνοδος), προς το μέταλο με θετικό κανονικό δυναμικό αναγωγής (κάθοδος).

Γιαυτό στην άνοδο εμφανίζεται οξείδωση (σκουριά). Η διαφορά δυναμικού που προκύπτει εξαρτάται από την θέση των μετάλλων στην ηλεκτροχημική σειρά. Εναι δε μεγαλύτερη όσο αυξάνει η απόσταση μεταξύ τους.

Στην επιφάνεια ενός αμαξώματος συναντάμαι σημεία με διαφορετικό ηλεκτροχημικό δυναμικό αναγωγής. Τον ρόλο του ηλεκτρολύτη τον παίζει η ατμόσφαιρα που είναι αγώγιμη λόγω της υγρασίας, των νερών της βροχής και των αλάτων. Ετσι έχουμε

διάβρωση από επαφή δύο διαφορετικών μετάλλων, από περικλειόμενο ξένο μέταλλο, ή από ύπαρξη ανομοιογενειών στο ίδιο το μεταλλικό υλικό.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι και μέθοδοι προστασίας από την σκουριά, που κατατάσσονται σε δύο μεγάλες ομάδες:

-στην απομόνωση του μετάλλου από τους παράγοντες που προκαλούν την διάβρωση και κυρίως από τον ατμοσφαιρικό αέρα και την υγρασία (βαφή, γαλβανισμός, κλπ)

-στην λήψη μέτρων που αντισταθμίζουν τους μηχανισμούς διάβρωσης (μέταλλα υψηλής καθαρότητας, θερμική κατεργασία κραμμάτων, αποφυγή επαφής διαφορετικών μετάλλων, καθοδική προστασία)

Παρόλα τα μέσα πρόληψης η σκουριά εμφανίζεται στο αμάξωμα κυρίως σε μεγάλες επιφάνειες λαμαρίνας στο πάτωμα τους θόλους των τροχών και σε όλες τις εν γένει κοιλότητες στο κάτω τμήμα του αμαξώματος.

Η ύπαρξη σκουριάς στα στα σημεία του αμαξώματος που συμβάλουν στην αντοχή του καθιστά την συμπεριφορά του αυτοκινήτου επικίνδυνη. Τέτοια σημεία γιά ένα διακεκριμένο πλαίσιο είναι τα παράλληλα δοκάρια και οι τραβέρσες. Αντίστοιχα σε ένα αυτοφερόμενο πλαίσιο είναι το πάτωμα, οι κολώνες, οι μαρσπιέδεςοι βάσεις των αναρτήσεων και του κινητήρα, οι βάσεις του τιμονιού.

Γιά την επισκευή φθορών από σκουριά απαιτείται αντικατάσταση των τμημάτων που έχουν φθαρεί ώστε το αμάξωμα να αποκτήσει την αρχική του αντοχή. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στην επισκευή τμημάτων της ζώνης απορρόφησης ενέργειας συγκρούσεων, όπου το αμάξωμα δεν πρέπει να γίνει περισσότερο άκαμπτο απ ότι έχει υπολογίσει ο κατασκευαστής.