Έλεγχος πάχους υλικού τριβής

Έλεγχος τακακιών

Συνήθως μπορούμε ελέγξουμε το πάχος του υλικού τριβής χωρίς να αποσυναρμολογήσουμε τα τακάκια. Οι περισσότερες δαγκάνες διαθέτουν παράθυρο επιθεώρησης, από το οποίο μπορούμε να δούμε την φθορά. Συνήθως ο έλεγχος αυτός γίνεται χωρίς να αποσυναρμολογήσουμε καν τον τροχό, με την βοήθεια ενός καθρέπτη και ενός φακού.

Η φθορά στα τακάκια δεν είναι συνήθως ομοιόμορφη. Ελέγχουμε το πάχος του υλικού και στις δύο ακμές. Και στην οδηγούσα και στην υστερούσα. Το σχήμα της φθοράς είναι συνήθως κωνικό. Μερικές φορές η φθορά στην υστερούσα ακμή είναι μεγαλύτερη, εξ αιτίας των υψηλότερων θερμοκρασιών που αναπτύσσονται εκεί. Μερικές φορές, η φθορά είναι μεγαλύτερη στην οδηγούσα ακμή του εσωτερικού τακακιού και την υστερούσα του εξωτερικού. Αυτό έχει να κάνει με τον σχεδιασμό της δαγκάνας και την στερέωσή της, που επιτρέπει να στρίψει ελαφρά όταν πατά κανείς φρένο.

Πάντα ελέγχουμε όλα τα τακάκια και στις δύο ακμές για λόγους ασφαλείας.

Τα τακάκια τα αλλάζουμε όταν το πάχος του υλικού τριβής είναι κάτω από τα όρια που θέτει ο κατασκευαστής του αυτοκινήτου. Εάν χρησιμοποιηθούν τακάκια με υλικό τριβής λιγότερο από όσο ορίζει ο κατασκευαστής υπάρχει κίνδυνος ζημιάς στην δισκόπλακα.

 

Έλεγχος σιαγόνων

Επειδή στα επιβατηκά αυτοκίνητα τοποθετούνται συνήθως ταμπούρα μόνο στους πίσω τροχούς, που καταπονούνται λιγότερο στα φρεναρίσματα. Η επιθεώρηση των ταμπούρων για φθορά των υλικών τριβής γίνεται αραιότερα από ότι στα εμπρός τακάκια. Ελέγχουμε συνήθως κάθε 30.000 με 60.000 χλμ, σεβόμενοι πάντα τα διαστήματα που ορίζει ο κατασκευαστής του αυτοκινήτου.

Στα καρφωτά υλικά το ελάχιστο αποδεκτό πάχος υλικού τριβής πάνω από τις κεφαλές των πριτσινιών είναι 1mm (1/32 in). Στα κολλητά υλικά τριβής το αντίστοιχο ελάχιστο πάχος είναι 2mm (1/16 in).

Ο έλεγχος πρέπει να γίνει σε όλες τις δαγκάνες. Η φθορά κατά κανόνα είναι μεγαλύτερη στο κεντρικό τμήμα της δευτερεύουσας δαγκάνας και στο εμπρός τμήμα της πρωτεύουσας.